Wprowadzenie euro w Polsce w 2012 - 2014 - po jakim kursie wymiany?

Widoczne już dziś zmiany zachodzące na globalnym rynku pieniężnym, a nie tylko przyczyny wewnętrzne (przyspieszenie wzrostu PKB o 0,7% średnio rocznie - raport NBP z lutego 2009) wymagają - tak szybko, jak to możliwe - wejścia Polski do strefy euro. Jak uzyskać niezbędny konsensus społeczno-polityczny w tej dziedzinie, mając świadomość niewykorzystanego czasu dobrej koniunktury lat 2006 - 2007?

Nasuwają się trzy podstawowe pytania: 1) po jakim kursie wymiany złotego na euro? 2) kiedy, tzn. od 2012 czy 2013? 3) czy będzie przyzwolenie społeczne i zdolność do podjęcia decyzji politycznej, w tym zmiany konstytucji, w 2011 r.?

Zobacz również:

• GenAI jednym z priorytetów inwestycyjnych w firmach
• Szef Intela określa zagrożenie ze strony Arm jako "nieistotne"
• International Data Group powołuje Genevieve Juillard na stanowisko CEO

Opublikowany w lutym 2009 r. przez NBP raport na temat pełnego uczestnictwa Rzeczpospolitej Polskiej w trzecim etapie Unii Gospodarczej i walutowej (www.nbp.pl) obiektywnie identyfikuje siedem głównych korzyści przystąpienia Polski do strefy euro:

a) redukcję ryzyka kursowego i kosztów transakcyjnych; b) wzrost stabilności

i wiarygodności makroekonomicznej; c) spadek stóp procentowych; d) intensyfikację wymiany handlowej; e) wzrost inwestycji; f) integrację rynków finansowych; g) wzrost PKB i dobrobytu społeczeństwa, podsumowując stwierdzeniem, że: "w długim okresie łączny wzrost PKB z tytułu zmiany złotego na euro może sięgać 7,5%; tzn., że w ciągu pierwszych dziesięciu lat tempo wzrostu PKB może być o ok. 0,7% wyższe niż w przypadku pozostawania poza strefę euro". Ale także raport precyzuje koszty i zagrożenia związane z przyjęciem euro, takie jak: a)utrata niezależnej polityki kursowej i niezależności kursowej; b) nieoptymalny kurs konwersji; c) ryzyko pogorszenia konkurencyjności; d) różnice inflacyjne; e/ryzyko wzrostu cen aktywów; f) koszty wprowadzenia euro do obiegu. Niezwykle istotne pozostaje uściślenie procedury wejścia do systemu ERM II. "Minister finansów i prezes banku centralnego z derogacją wspólnie wysyłają w trybie poufnym wniosek do przewodniczącego Rady ECOFIN o przystąpienie do ERM II. Wniosek ten powinien zawierać proponowany kurs centralny oraz dopuszczalny zakres odchyleń kursu rynkowego od parytety centralnego" (s. 49). Oznacza to, że głównym przedmiotem negocjacji stanowiska ministra finansów i prezesa banku centralnego z ministrami finansów krajów strefy euro oraz prezesem europejskiego banku centralnego będzie zgodne określenie tzw. kursu centralnego złotego do euro na dzień wejścia do systemu ERM II.