Sposoby obliczeń

W planie wyników znajdują się:

• wielkość sprzedaży (SP), która jest iloczynem wartości majątku trwałego netto (MT) oraz wskaźnika produktywności majątku trwałego (PMT);
• zysk brutto (ZB), który równa się ilorazowi zysku netto (ZN) przez 1 - stopa podatku dochodowego (SPD). Zysk netto oblicza się jako iloczyn wielkości sprzedaży (SP) przez wskaźnik rentowności sprzedaży (NPM);
• koszt własny sprzedaży (KWS) stanowi różnicę między wielkością sprzedaży (SP) a zyskiem brutto (ZB).

Wielkości w planie bilansu oblicza się w sposób następujący:

• gotówka równa się iloczynowi wskaźnika rotacji gotówki przez koszty własne sprzedaży podzielone przez 360 dni;
• zapasy materiałowe są równe iloczynowi wskaźnika rotacji materiałów, kosztów własnych sprzedaży i wskaźnika udziału kosztów materiałowych podzielonych przez 360 dni;
• zapasy produkcji w toku są iloczynem wskaźnika rotacji produkcji w toku, kosztów własnych sprzedaży podzielonych przez 360 dni;
• zapasy wyrobów gotowych równają się iloczynowi wskaźnika rotacji wyrobów gotowych, kosztów własnych sprzedaży podzielonych przez 360 dni;
• wielkość należności jest iloczynem wskaźnika rotacji należności, wielkości sprzedaży podzielonej przez 360 dni;
• majątek obrotowy jest sumą gotówki, zapasów materiałowych, zapasów produkcji w toku, zapasów wyrobów gotowych i należności;
• kapitał własny (KW) równa się ilorazowi zysku netto (ZN) przez wskaźnik ROE;
• zobowiązania oblicza się jako iloczyn wskaźnika rotacji zobowiązań przez koszty własne sprzedaży podzielone przez 360 dni;
• inwestycje po stronie aktywów stanowią różnicę między pasywami razem i aktywami razem;
• kredyt bankowy występuje, jeśli aktywa razem są większe od sumy kapitału własnego, zobowiązań i zysku netto. Oblicza się go wówczas jako minimum z aktywa razem (kapitał własny + zobowiązania + zysk netto) i iloczynu kapitału własnego przez wskaźnik kapitałowy pomniejszony o zobowiązania.

W planie cash flow obliczenia przeprowadza się następująco:

• zysk netto jest wielkością skopiowaną z bilansu;
• amortyzacja jest iloczynem wartości majątku przez średnią stawkę amortyzacyjną;
• wpłaty kapitału własnego, przyrost kredytu długoterminowego i emisja obligacji równe są odpowiednim wielkościom wykazanym w decyzjach długoterminowych;
• kredyt krótkoterminowy jest wielkością pobraną z bilansu;
• przyrost zobowiązań określa się na podstawie planu bilansu;
• spłaty rat kredytu długoterminowego równe są ich wielkości ustalonej w decyzjach długoterminowych;
• spłaty kredytu krótkoterminowego są równe ilorazowi wielkości kredytu krótkoterminowego przez okres ich spłaty;
• wykup obligacji jest równy jego wielkościom wykazanym w decyzjach długoterminowych;
• przyrosty zapasów wyrobów gotowych, surowców i materiałów, należności wynikają z różnicy między odpowiednimi danymi ustalonymi w planie bilansu a wielkościami przyjętymi w stanie początkowym przedsiębiorstwa.

Kontrola systemu

Kontrola systemu obejmuje następujące zagadnienia:

• zbilansowanie aktywów i pasywów w prognozie bilansu przedsiębiorstwa;
• złota zasada finansowa;
• wymagania finansowe:
  1. kapitał obrotowy >= 0,
  2. wskaźnik kapitałowy <= 4,
  3. warunek: cash flow >= 0.

System planowania finansowego o określonej powyżej strukturze zastosowano do zbudowania systemu komputerowego. Przedstawia się go w załączeniu na dyskietce. Jego menu przedstawia się następująco:

System komputerowy działa w ten sposób, że po wczytaniu systemu i wprowadzeniu danych wejściowych następuje generowanie w sposób automatyczny danych wyjściowych oraz ukazują się komunikaty z kontroli. Realizuje on więc cele i funkcje systemu określone w podstawowych założeniach metodycznych. Może być stosowany w przedsiębiorstwach prowadzących działalność wytwórczą, handlową i usługową. Proponowany system może być rozwijany zarówno w kierunku powiązania ze strategią zarządzania przedsiębiorstwem, jak i dostosowywany do jego specyfiki.

Autor jest byłym pracownikiem Politechniki Wrocławskiej, Wydziału Informatyki i Zarządzania.