Kolejnym krokiem jest ustalenie poziomu uproszczenia stanowisk i ich charakterystyk. Jeśli analiza stanu istniejącego wskazała na znaczne zaangażowanie czasu cyklu produkcyjnego w czynności przygotowawczo-zakończeniowe (tpz), poziom uproszczenia powinien być nieznaczny, ponieważ musi on uwzględniać stosunek czasu tpz do czasu potrzebnego na obróbkę jednej sztuki wyrobu (czasu jednostkowego tj) bądź partii wyrobów. Ostatnim podstawowym elementem budowy modelu jest integracja czynności, czyli określenie możliwości połączenia występujących realnie czynności w jedno zadanie w symulowanym modelu bez utraty wartości tegoż modelu.

Model symulacyjny nie powinien obejmować więcej niż 10 stanowisk - ról.

Gra symulacyjna musi mieć inny charakter aniżeli proces produkcyjny. Wyrób będący wynikiem symulacji nie powinien przypominać wyrobu realizowanego w rzeczywistości. Łatwiej wtedy przełamać bariery mentalne pracowników, wynikające z dotychczasowej formy realizacji procesu produkcyjnego. Jeśli pracownik nie identyfikuje bezpośrednio gry z rzeczywistością, w której pracuje, proces poznawczy może być realizowany sprawniej i szybciej.

Gry uniwersalne

Zadaniem gier uniwersalnych (gotowych rozwiązań) jest przekazanie ich uczestnikom sposobu zastosowania poszczególnych zasad Lean. Jeśli przedsiębiorstwo dostrzega główne problemy w obszarze poza wytwórczym, może przynieść oczekiwane korzyści. Brak potrzeby budowy skomplikowanego i czasochłonnego modelu realnego procesu może w znacznym stopniu obniżyć koszty wykorzystania gry. Jednak nie wskaże pracownikom biorącym w niej udział sposobów rozwiązania problemów, z którymi borykają się w codziennej pracy. Ten element nie musi być oczywiście celem zastosowania gry. Cel ten można ograniczyć tylko do zapoznania pracowników z narzędziami wykorzystywanymi w procesie transformacji Lean i sposobami ich wykorzystania w przykładowym procesie.

Zobacz również:

• GenAI jednym z priorytetów inwestycyjnych w firmach
• Szef Intela określa zagrożenie ze strony Arm jako "nieistotne"
• International Data Group powołuje Genevieve Juillard na stanowisko CEO

Jak zbudować grę?

Zbudować prosty scenariusz składający się maksymalnie z 10 kroków - stanowisk.

1. Unikać zadań wymagających zbyt dużych zdolności manualnych. Skomplikowane zadania powodują frustrację u uczestników gry i skupiają ich uwagę na powierzonej im czynności zamiast na celach gry.

2. Unikać zadań o zbyt złożonych instrukcjach wykonania. Powodują one wydłużenie czasu przygotowania gry, a także czasu przygotowania uczestników do realizacji ról.

3. Jeżeli chce się zwrócić uwagę uczestników gry na jakiś specyficzny problem/zadanie, należy opracować je tak, aby obniżyć jego wydajność lub czas realizacji - podstawowe elementy analizowane w grze symulacyjnej.

Gra powinna składać się z kilku rund, najlepiej 10-15-minutowych. Każda z rund powinna odpowiadać pewnym zadaniom, jakie uczestnicy będą realizować. W ramach rund należy wyprodukować ok. 10 wyrobów gotowych - od złożoności scenariusza zależeć będzie dokładny czas realizacji rundy. W najpopularniejszej grze symulacyjnej Lean nazwanej Dot Game (gra w kropki polegająca na naklejaniu kolorowych naklejek na kartki o różnych wzorach do oklejenia) wyróżniono trzy rundy, których cele określić można następująco:

runda 1 - demonstracja praktyk stanu istniejącego

runda 2 - demonstracje efektów uzyskanych poprzez stworzenie komórek wytwórczych

runda 3 - demonstracja kontroli przepływu wyrobów i przepływu jednostrumieniowego.

Każda runda trwa ok. 1godziny z czego: 15-20 min wstępu teoretycznego, 10 min na realizację zadań praktycznych oraz 15-30 min na omówienie każdej rundy.

Przed przystąpieniem do symulacji należy określić jej cele oraz samą koncepcję Lean, wyjaśnić rodzaj symulacji, z grubsza ją opisać. Należy upewnić się, że uczestnicy mają odpowiednią wiedzę potrzebną do analizy symulowanego procesu. Stąd każdy etap gry należy poprzedzić krótką charakterystyką narzędzia, metodologii jego wdrażania i efektów, których należy po nim oczekiwać.

W przygotowaniach do symulacji zadanie prowadzącego polega na krótkim wyjaśnieniu charakteru poszczególnych ról, zakreśleniu ram sytuacji oraz sekwencji zdarzeń. Należy pamiętać, że symulacja ma za zadanie stosunkowo dokładne odwzorowanie danego zdarzenia lub procesu, niezależnie od tego, czy zamierzamy pracować na danych rzeczywistych czy fikcyjnych. Stąd też konieczne jest niezwykle dokładne opracowanie zasad i scenariusza symulacji, zaś jej uczestnikom nie wolno wykraczać poza powstałe w ten sposób ramy. Całą swoją pomysłowość i aktywność muszą oni wykorzystać na wypracowanie najlepszego, ich zdaniem, rozwiązania w obrębie narzuconych ograniczeń, a nie na ich obchodzenie czy łamanie.