Erozja wartości aktywów

Trudniejsze może być oszacowanie przepływów pieniężnych generowanych np. przez budynek hali produkcyjnej, lecz również można je ustalić, prognozując sprzedaż produktów wytwarzanych w danej hali. Największe problemy mogą wystąpić w przypadku tzw. aktywów wspólnych, czyli np. kupionego dwa lata temu budynku administracyjnego, w którym urzęduje kierownictwo spółki i inni pracownicy administracyjni. Wtedy czeka nas próba przypisania wartości takiego budynku do poszczególnych ośrodków generujących przepływy pieniężne. Wydawałoby się, że kiedy konieczne staje się obliczenie wartości użytkowej, sytuacja gospodarcza jest naszym sprzymierzeńcem, ponieważ znacznie obniżone przez bank centralny stopy procentowe powinny zaowocować wyższą wartością bieżącą przyszłych przepływów, niż miałoby to miejsce jeszcze kilka lat temu. Niestety, stopa dyskontowa, której powinniśmy użyć, musi odzwierciedlać nie tylko wartość pieniądza w czasie, ale również ryzyko wiążące się z danym składnikiem aktywów. Dla większości jednostek stopa taka nie jest bezpośrednio dostępna na rynku, więc jako oszacowanie jej wartości wykorzystuje się np. średnioważony koszt kapitału, co przy znacznie podwyższonych przez banki marżach kredytowych może dać rezultat odwrotny do oczekiwanego.

Kolejna grupa aktywów, do których wartości odzyskiwalnej możemy mieć poważne wątpliwości, to wartości niematerialne ze szczególnym wskazaniem na wartość firmy, która jako wartość najbardziej subiektywna podlega odpisowi z tytułu utraty wartości w pierwszej kolejności. Należy jednak pamiętać, że takie składniki aktywów, jak wartość firmy, wartości niematerialne o nieokreślonym okresie użytkowania i wartości niematerialne w budowie, muszą być testowane na utratę wartości przynajmniej raz w roku, a nie tylko wtedy, gdy wystąpią przesłanki. W przypadku wartości firmy nie ma innego sposobu na obliczenie jej wartości odzyskiwalnej niż zdyskontowanie prognozowanych przepływów pieniężnych związanych z ośrodkiem generującym przepływy pieniężne, do którego została przypisana. Niewiele łatwiej jest przy aktywach typu znaki towarowe lub znaki firmowe, nabytych wskutek połączenia jednostek gospodarczych lub w wyniku oddzielnej transakcji. Choć aktywa takie są nieraz przedmiotem transakcji, ich wartość najczęściej wynika z tego, że są unikatowe i ustalenie ich wartości godziwej na podstawie podobnych transakcji może okazać się niemiarodajne.

Zobacz również:

  • GenAI jednym z priorytetów inwestycyjnych w firmach
  • AI w walce z przestępstwami finansowymi

TOP 200