Michelle Ryan i Alexander Haslam ze Uniwerystetu Exeter dowodzą, że często kiedy kobiety osiągają znaczące stanowisko, firma jest w trudnym położeniu. Awans nastąpił, ale, czego nie widać na pierwszy rzut oka, jest to awans na zagrożoną pozycję. Zdaniem autorów, kiedy nominacje dokonują się w trudnym, niepewnym dla firmy czasie, kobiety mogą więc czuć się jak posadzone na skraju stromego, szklanego zbocza nad przepaścią.

Aby zbadać prawdziwość tej tezy i określić, czy powołanie na wysokie stanowisko w firmie kobiety podnosi czy obniża wydajność firmy, autorzy prześledzili ceny akcji firm z FTSE 100 na przestrzeni 2003 roku, bezpośrednio przed i po mianowaniu kobiety lub mężczyzny na ważne stanowisko w firmie. Stanowisko takie uzyskało w tej grupie ogółem 19 kobiet, do porównania wykorzystano zatem 19 firm z grona FTSE 100, które na ważne stanowisko mianowały wówczas mężczyznę. W miarę możliwości dobierano także firmy z podobnych sektorów działalności.

Zobacz również:

• Nowa szefowa w SAS Polska
• LinkedIn niczym TikTok? Portal testuje nowe formaty

Okazało się m.in., że wyznaczenie kobiet do rady wyraźniej odbijało się to na cenie akcji. W czasach bessy taka nominacja powodowała od razu wzrost akcji; w lepszych czasach nie wywoływała zmiany kursu. W przypadku męskich nominacji takie wyraźne korelacje nie zostały uchwycone.

Przede wszystkim jednak badacze zaobserwowali znaczące różnice w poziomie efektywności firm przed nominacją kobiet lub mężczyzn. Było to widoczne szczególnie w czasach ogólnej bessy na rynku. Nominację mężczyzn poprzedzał zwykle stabilny (pomimo bessy) okres w notowaniach firmy. Nominacje kobiet natomiast poprzedzało z reguły kilka miesięcy słabych wyników firmy - gorszych w stosunku do pozostałych spółek branży średnio o 4%.

Kobiety zatem chętniej obsadza się na znaczących stanowiskach w trudnych czasach - kiedy rynek jest w dołku i wyniki firmy kiepskie w porównaniu z konkurencją. Autorzy nie zgłębiali już bardziej powodów istnienia takiej prawidłowości. Jednym z nasuwających się wyjaśnień jest oczekiwanie kierujących firmą, że nominacja kobiety będzie odczytana przez giełdę jako sygnał, zapowiedź zmiany kierunku w jakim zdąża firma. Drugie nasuwające się wyjaśnienie jest bardziej okrutne: takie nominacje to judaszowy pocałunek złożony w toczonej także na froncie korporacyjnym wojnie płci.