Tom Peters

Guru przywództwa, współautor książki "In Search of Excellence", uznawanej za najlepszą pozycję biznesową, i piętnastu innych książek, które osiągnęły status bestsellerów. Od nieomal 30 lat w czołówce branży. Ostatnio opublikował "The Little BIG Things: 163 Ways to Pursue Excellence". Warren Bennis, inny guru zarządzania, powiedział o nim: "O ile Peter Drucker wynalazł nowoczesne zarządzanie, to Tom Peters przedstawił je w Technicolorze".

Kiedy spoglądacie w przeszłość, aby zastanowić się, co naprawdę miało i ma znaczenie, okazuje się, że rzadko są to liczby. Oczywiście, aby przetrwać, trzeba mieć zysk. Jednak życiowe résumé w większym stopniu dotyczy podstaw ludzkich zachowań i charakterów niż wahań krzywej udziałów rynkowych. Oto wspomnienia, które powinny być udziałem firmowego przywódcy:

Ludzie, których ukształtował, a potem odnieśli wielkie sukcesy.

Dwie albo trzy osoby, którym pomógł się rozwinąć, a potem one założyły własne dobrze zarządzane firmy.

Zobacz również:

• Jak zatrzymać najlepszych?
• Bądź doceniony i doceniaj
• 9 cech wielkich liderów IT

Ludzie, którzy wymagali ogromnych pokładów zaufania i nadziei, a którzy potem pozytywnie wszystkich zaskoczyli.

Ludzie, którzy mówili: "Dokonałeś zmiany w moim życiu. Twoja wiara we mnie zmieniła wszystko".

Rodzaj i charakter osób, które zatrudnił, czy też tych, które zwolnił, ponieważ były czarnymi owcami.

Uśmiech na wspomnienie kilku projektów, które tak uporczywie forsował i które potem odmieniły firmę i cały rynek.

Śmiech do rozpuku na wspomnienie rzeczy głupich i szalonych, które kiedyś z całą powagą razem ze swoimi ludźmi próbował zrealizować.

Zespół entuzjastów, z którymi miał zmienić świat.

Wspomnienie powtarzania sobie i innym: "Spróbuj to osiągnąć!".

Brak reakcji na porażki - szlifowanie talentów wymaga tolerancji dla porażek i pozwolenia ludziom na szukanie wyjścia z sytuacji.

Kryzysy, z którymi przyszło mu się mierzyć, a które pokonał ze szczególnym opanowaniem i spokojem.

Wymaganie i okazywanie uprzejmości bez względu na okoliczności.

Obracanie sytuacji trudnych i przegranych na wspólną korzyść i przyglądanie się, jak ludzie zaczynają dostrzegać szansę i nowe cele.

Pozostawienie po sobie czegoś o nieprzemijającej wartości.

Przedkładanie jakości i doskonałości nad ilość.

Postępowanie, które zapobiegło narażeniu na szwank integralności i charakteru zespołu.

Poczucie godziwie spędzonego czasu.

Wyrazy zwykłej ludzkiej życzliwości i poświęcenie uwagi, pomimo napiętych terminów.

Nieokazywanie zniechęcenia czy braku determinacji: im trudniej, tym więcej zaangażowania, optymizmu, poczucia humoru.

Upór w powstrzymywaniu się od krytycznych, złośliwych komentarzy o kimkolwiek, nawet prywatnie.

Niezmienne credo: "Kiedy coś idzie źle, nie ustępuję, nie odchodzę. Kiedy idzie dobrze, mogę to przekazać komuś innemu".

Wiara, że inni dorosną do szansy, jeśli tylko będą mieli okazję.

Wystrzeganie się pułapek władzy (arogancji i lekceważenia).

Intensywność przeżyć i pracy, która nie przeradza się w niedbałość o innych.

Pragnienie bycia zaskakiwanym sposobem wykonywania rzeczy inaczej, niż zakładał.

Pokora wobec tych, którzy lepiej wiedzą, niezależnie od ich stanowiska.

Wspomnienie gryzienia się tysiące razy w język i sztuki prawdziwego słuchania - a potem zachwytu, kiedy mógł się nauczyć czegoś nowego.

Czysta przyjemności dowiedzenia się, że własne poglądy były błędne, od osoby młodszej o 15 lat.

Reputacja osoby bezinteresownej.

Bycie postrzeganym jako osoba wrażliwa i taktowna zarówno wobec wrogów, jak i przyjaciół.

Traktowanie przywództwa w kategoriach służby - przyjęcie takiego podejścia jak przykazania i propagowanie go.

Stworzenie miejsca pracy, do którego chciałby wysłać własne dzieci.

Opinia osoby bezkompromisowej, jeśli chodzi o zapewnienie bezpieczeństwa, jakości, uczciwości, niezależnie od kosztów.

Rezygnacja z przedsięwzięć, które wymagały zgody na kompromis wobec własnych podstawowych zasad.

Tłumaczenie i przedruk za zgodą magazynu Leadership Excellence.