Interdyscyplinarne zespoły interwencyjne, dalej zwane zespołami interdyscyplinarnymi lub zespołami interwencyjnymi, stanowią trzon programu przemiany, a ich znaczenia nie można przecenić. Przyspieszają one przebieg przemiany, pomagają pozyskać zaangażowanie pracowników wszystkich szczebli organizacji i podnoszą skuteczność procesu.

W tradycyjnym podejściu procesy przemiany organizowane i prowadzone są przez armię zewnętrznych konsultantów wydających zalecenia, a w wyniku ich działalności organizacja nie ulega znaczącym zmianom. Zespoły interwencyjne pozwalają na zmniejszenie liczby potrzebnych konsultantów i minimalizują odgrywaną przez nich w procesie przemiany rolę dzięki zaangażowaniu własnych pracowników firmy i zachęceniu ich do wzięcia odpowiedzialności za dokonane zmiany we własnym środowisku pracy. Dając pracownikom poczucie osobistego wkładu, zespoły interwencyjne przyczyniają się do jednoczenia ich wokół sprawy przemiany. Członkowie tych zespołów dokonują rozpoznania problemów firmy w drodze zbierania i analizowania danych, na których podstawie wysuwają swoje zalecenia dotyczące przyszłego kształtu działalności firmy.

Zobacz również:

• GenAI jednym z priorytetów inwestycyjnych w firmach
• Szef Intela określa zagrożenie ze strony Arm jako "nieistotne"
• International Data Group powołuje Genevieve Juillard na stanowisko CEO

Jednakże pomimo tkwiącego w zespołach interdyscyplinarnych potencjału w wielu firmach nie korzysta się z nich ani przy planowaniu, ani przy wdrożeniu. Zamiast tego decydenci wsłuchują się w głosy zewnętrznych doradców, a opracowane przez nich rozwiązania narzucają swoim podwładnym. W rezultacie decydenci często albo nie rozumieją proponowanych zaleceń, albo nie pozyskują ze strony pracowników wsparcia niezbędnego do skutecznego wdrożenia nowych pomysłów. W obydwu przypadkach proces przemiany kończy się niepowodzeniem, ponieważ kluczowi pracownicy nie zostali zaangażowani w proces przemiany, tylko postawieni pod ścianą. Powołując zespoły interdyscyplinarne, nie dopuszcza się do takiej sytuacji, ponieważ kluczowi gracze uczestniczą w procesie od samego początku, dzięki czemu (1) rozumieją oni zalecenia końcowe i (2) posiadają już lub są w stanie pozyskać zaangażowanie wystarczające do wdrożenia zaleceń.