Kultura organizacyjna wzmacnia wrażliwość na kwestie uważane za ważne. Pozwala na pomijanie tego, co nieistotne. Dlatego jest filarem dla strategii.

Przywódca musi ciągle potwierdzać swą charyzmę, a jeśli mu się nie udaje, to nie buduje kultury organizacyjnej i traci władzę. Ale to tylko jedna z teorii. Jej przeciwnicy, zaliczani do zwolenników organizacji uczącej się, twierdzą, że charyzma powoduje, iż podwładni stają się mniej zdolni do samodzielnego myślenia i podejmowania rozsądnych decyzji. Lider powinien mieć umiejętność słuchania i doceniania ludzi, nie musi być nawet dobrym mówcą. To temat jednego z rozdziałów. W innych o konflikcie i jego rozwiązywaniu, o budowaniu zespołów, o zarządzaniu w sytuacji zmian (ze słabszym wątkiem dotyczącym fuzji, przejęć i aliansów strategicznych), procesie motywowania, ale także o budowaniu relacji z mediami.

Zobacz również:

• GenAI jednym z priorytetów inwestycyjnych w firmach
• Szef Intela określa zagrożenie ze strony Arm jako "nieistotne"
• International Data Group powołuje Genevieve Juillard na stanowisko CEO

Cieszy mnie fakt, że w książce polskich autorów też są studia przypadków. Szkoda, że te dotyczące polskich firm mają zmienioną nazwę firmy, najbardziej charakterystyczne szczegóły też zostały zmienione. Studia przypadków nie są najważniejszą wartością w tej publikacji.

Grażyna Aniszewska (redakcja naukowa), "Kultura organizacyjna w zarządzaniu", Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, s. 230.