Duże pieniądze z project finance

Zastosowanie metody project finance daje przedsiębiorstwom możliwość pozyskania środków na kapitałochłonne przedsięwzięcia.

Zastosowanie metody project finance daje przedsiębiorstwom możliwość pozyskania środków na kapitałochłonne przedsięwzięcia.

Brak kapitału jest często barierą hamującą realizację istotnych dla rozwoju przedsiębiorstwa i jego otoczenia inwestycji. Duże inwestycje wymagają zaangażowania dużych pieniędzy. W takich przypadkach kwota długu może przekraczać obecną zdolność przedsiębiorstwa do jej spłaty. Należy jednak pamiętać, że skuteczne wdrożenie ważnych projektów może determinować potencjalną zdolność do spłaty długów w przyszłości. W takim przypadku warto stosować innowacyjne źródła finansowania, które umożliwią pozyskanie środków na prorozwojowe inwestycje. Jednym z takich narzędzi jest project finanse.

Przedsiębiorstwa, które chcą realizować strategiczne projekty umożliwiające ich dalszy rozwój, często natrafiają na barierę, którą stanowi brak źródeł finansowania. Z reguły wielkie inwestycje wymagają dużych nakładów finansowych, których firma nie posiada. Natomiast skorzystanie z kapitałów obcych nie zawsze jest możliwe (szczególnie na dużą skalę). Zbyt duży strumień obcej gotówki (jaki w tym przypadku jest potrzebny) może negatywnie zachwiać strukturą pasywów, co w praktyce zwiększa ryzyko inwestowania i niechęć dawców kapitału do podejmowania tego ryzyka. Sytuacja się zmienia, jeśli do finansowania inwestycji wykorzysta się metodę project finance.

Po ustanowieniu spółki pojawia się pytanie: jakie źródła finansowania wykorzystać oraz kto będzie spłacał zaciągnięte zobowiązania? Nie można udzielić jednoznacznej odpowiedzi dotyczącej struktury finansowania. Poza tym spółka celowa jest poddana takim samym prawom ekonomii jak przedsiębiorstwa komercyjne. W związku z tym należy w taki sposób dobrać kapitały finansujące, aby ich średni koszt był jak najmniejszy. Niekorzystna struktura kapitałów, podobnie jak w każdym przedsiębiorstwie, zwiększa żądaną premię za ryzyko. W konsekwencji nowe źródła pieniądza są coraz droższe, co deprecjonuje wartość inwestycji i jej rentowność.

Kapitały wykorzystywane w project finance, które może pozyskać spółka celowa, to: obce, quasi-własne oraz własne. Zaprezentowana kolejność kapitałów wyraża również identyczną priorytetowość w ich spłacie.

Kapitały własne są to środki wniesione przez udziałowców realizowanego projektu. Udziałowcy są w tym przypadku rozumiani identycznie jak w ujęciu tradycyjnym. Mogą to być właściciele przedsiębiorstwa, od których wychodzi inicjatywa realizacji projektu, ale także mogą to być podmioty zewnętrzne, które nabyły udziały na przykład za pośrednictwem rynku kapitałowego. Udziałowcem może zostać również kadra zarządzająca projektem. Jest to bardzo dobre rozwiązanie. Mając perspektywę wypłaty dywidendy, pracownicy będący udziałowcami dążą do jak najskuteczniejszego zakończenia projektu. Obok pracowników często udziały obejmują również dostawcy. Oczywiście, partycypują oni w finansowaniu projektu poprzez udzielony kredyt handlowy. Jednak przekazanie części nawet najmniejszych udziałów dostawcom (szczególnie tym, z którymi chcemy współpracować w dłuższym okresie) sprawi, że ich sfera zaangażowania w projekt zyska na jakości (świadczone usługi, dostarczane materiały itp.).

PF w skrócie

Project finance oznacza finansowanie projektów. Doskonale oddaje to ideę tej metody. Specyficzne dla project finance jest powołanie spółki wyodrębnionej majątkowo w stosunku do podmiotów zaangażowanych w realizację inwestycji. Warto zastanowić się, jaki jest cel takiej operacji.

Podstawowym kryterium decydującym o uruchomieniu środków przez kredytodawców jest pozytywna ocena zdolności do spłaty długu (wraz z odsetkami). Powołanie oddzielnej spółki sprawia, że ryzyko wypłacalności potencjalnego kredytobiorcy nie rzutuje na ryzyko spółki przeznaczonej do realizacji projektu. Ocenie podlega zdolność do generowania przepływów pieniężnych przez spółkę celową. Na tym ryzyku powinny się skoncentrować podmioty angażujące swoje kapitały.

Kolejną kategorię źródeł finansowania stanowią quasi-kapitały własne. Jest to źródło finansowania o charakterze pożyczek podporządkowanych. Pożyczki te są korzystnym źródłem finansowania, ponieważ nie wymagają ustanawiania zabezpieczeń gwarantujących ich spłatę. Mogą być traktowane jako substytut kapitałów własnych.

Ostatnie ze źródeł finansujących projekt to kapitały obce (dług). W tym przypadku istnieje możliwość korzystania z całego wachlarza zobowiązań o charakterze finansowym. W szczególności wykorzystuje się: kredyty bankowe, kapitał pozyskany od funduszy inwestycyjnych, papiery dłużne emitowane publicznie, leasing, zobowiązania wobec dostawców.

Spośród tych trzech form finansowania trzeba wybrać taki wariant, który umożliwi niezakłóconą realizację projektu. Przykładowo, kapitały własne są droższe niż dług (wskazuje na to choćby efekt dźwigni finansowej), ale są bardziej elastycznym źródłem w przypadku zapłaty ceny za wykorzystanie kapitału. Udziałowcy wnoszący kapitały własne oczekują wypłaty dywidendy. W momencie, gdy wygenerowany dochód nie pozwala na spłatę wszystkich dawców kapitału, może zostać podjęta decyzja wstrzymująca wypłatę dywidendy na rzecz spłaty zobowiązań wobec banków. Z kolei większe zaangażowanie długu umożliwia osiągnięcie efektu dźwigni finansowej i tarczy odsetkowej. Quasi-kapitały własne są natomiast doskonałym źródłem finansowania w przypadku, gdy spółka posiada ograniczone możliwości zabezpieczenia długu, a chce czerpać korzyści z osłony podatkowej oraz woli unikać zbytniego rozwodnienia kapitału własnego.

Kto za to zapłaci?

Podmiotem, na którym ciąży obowiązek spłaty, jest utworzona spółka celowa. Źródłem spłaty tych zobowiązań są generowane przez spółkę przepływy pieniężne, będące wymiernymi korzyściami z uruchomienia inwestycji. Z tego powodu dla wszystkich stron angażujących się w realizację projektu na samym wstępie istotna jest odpowiedź na pytanie: czy inwestycja będzie w stanie generować w przyszłości dodatnie przepływy pieniężne? Projekcja tych przepływów jest jedynym i podstawowym materiałem pozwalającym ocenić ryzyko wypłacalności.

Oczywiście, nie można wykluczać sytuacji, gdy spółka nie będzie w stanie spłacić swoich zobowiązań, co wtedy? Realizacja projektu najczęściej dokonywana jest na podstawie finansowania z regresem. W takim przypadku zabezpieczeniem zobowiązań są aktywa wniesione do spółki lub wytworzone przez nią samodzielnie. W mniejszym stopniu rolę zabezpieczenia pełnią gwarancje wystawione przez inicjatorów projektu. Istotną rolę pełni również sam fakt podziału ryzyka na wszystkie podmioty finansujące projekt, proporcjonalnie do udziałów w strukturze kapitału. Z tego względu wierzyciele mogą wywierać presję na zwiększanie kapitałów własnych w ogólnym finansowaniu projektu.

Można stwierdzić, że sama realizacja project finance wymaga doskonałych umiejętności w zakresie kontroli ryzyka. Mówiąc o ryzyku, nie można ograniczać się tylko do ryzyka finansowego związanego z inwestycją. Trzeba je rozumieć szerzej, jako całe ryzyko biznesowe, na które składają się również: ryzyko oddziaływania czynników zewnętrznych (pożary, powodzie), ryzyko dostawców (nieodpowiedniej jakości materiały), ryzyko wykonawców (opóźnienia w wykonywanych etapach inwestycji), ryzyko polityczne i inne.

W celu komercyjnej reprodukcji treści Computerworld należy zakupić licencję. Skontaktuj się z naszym partnerem, YGS Group, pod adresem [email protected]

TOP 200