Przy wycenie wartości banku często stosuje się metodę zdyskontowanych dywidend. Spróbujmy przyjąć wyjściowe założenie, że nabywamy akcje spółki z intencją ich posiadania na zawsze.

Jeśli spółka będzie kontynuowała swą działalność, tj. nie upadnie ani też nie zostanie zlikwidowana bądź przejęta, to "wartość akcji jest obliczana w taki sam sposób jak wartość innych aktywów finansowych - mianowicie jako obecna wartość oczekiwanych przyszłych przepływów pieniężnych"1. Wielkości oczekiwanych przepływów gotówki określane są przez dywidendy pieniężne uzyskiwane w poszczególnych latach w przyszłości oraz cenę sprzedaży akcji w przyszłości. Jeśli jednak nabywca akcji nie zamierza ich sprzedawać, to wartość akcji jest określana przez strumień uzyskiwanej dywidendy pieniężnej. "Zysk kapitałowy nie jest więc źródłem wartości, lecz tylko skutkiem pozytywnych zmian w postrzeganych przez rynek perspektywach generowania przez daną spółkę nadwyżek pieniężnych, w tym także dywidend"2 - zauważa D. Zarzecki. Stąd wartość akcji jest określana jako bieżąca wartość oczekiwanych przyszłych dywidend pieniężnych.

Zobacz również:

• GenAI jednym z priorytetów inwestycyjnych w firmach
• Szef Intela określa zagrożenie ze strony Arm jako "nieistotne"
• International Data Group powołuje Genevieve Juillard na stanowisko CEO

Podstawowy model wyceny

Model zdyskontowanych dywidend stanowi swoisty przykład wyceny kapitału własnego, w którym wartość akcji określana jest przez obecną wartość oczekiwanych przyszłych dywidend. Wartość akcji określana jest jako3:

gdzie:

DPSt = oczekiwane dywidendy

na akcję

kc = koszt kapitału własnego

W literaturze, jako uogólnienie różnorodnej sytuacji i polityki wypłaty dywidendy, wyróżnia się następujące modele zdyskontowanych dywidend, służące wycenie kapitałów własnych i wartości akcji:

a) model zerowego wzrostu akcji;

b) model stałego wzrostu akcji = model Gordona;

c) model fazowego wzrostu akcji - dwufazowy i trójfazowy;

d) modele bimodalne.

Model stałych dywidend

Stosowany w przypadku szacowania dywidend przy pomocy średniego ich poziomu w przyszłym okresie, czyli traktowania średniego poziomu dywidendy w przyszłości jako swoistej renty wieczystej4.

Zakłada on, że wielkość wypłacanych dywidend będzie stabilna; zatem cenę akcji szacuje się jako relację dywidendy zdyskontowaną wymaganą stopą zwrotu.

Akcja o zwrocie zerowym

gdzie:

P0 = oczekiwana wartość akcji;

D = oczekiwane dywidendy;

Ks = koszt kapitału własnego.

Model ten znajduje zastosowanie w przypadku możliwości wiarygodnego oszacowania średniej wypłaty dywidendy pieniężnej w przyszłości. Z uwagi na jego prostotę może stanowić odniesienie do bardziej złożonych metod szacowania kapitałów własnych spółki.

Model stałego wzrostu dywidendy

Jeżeli spodziewamy się stałego - z roku na rok - wzrostu dywidendy, to zastosowanie znajduje najbardziej rozpowszechniony model Gordona5. Dotyczy on głównie spółek znajdujących się w dojrzałej fazie wzrostu. Można spodziewać się, że wzrost wypłacanych przez nie dywidend określony jest przez tempo wzrostu PKB (realne plus inflacja). Zasadne wydaje się zatem przyjęcie założenia, że oczekiwany roczny wzrost dywidendy wynosi od 5 do 8% rocznie. Model ten zakłada, że stopa wzrostu jest niższa od kosztu kapitału własnego, tj. g < ks. Gdy różnica między stopą wzrostu a kosztem kapitału własnego maleje, to wartość kapitałów własnych spółki i cena jej akcji wzrastają nieproporcjonalnie wysoko.

Model stałego wzrostu = Model Gordona